INLOGGEN
«»

in gevallen stilte

als meedogenloos en onbewogen
een doelbewust geschoten raket
de imposant sierlijk stalen vogel
haar motoren abrupt doet verstommen
scheurt op het tempo van de wind
zwijgzaam stil maar zo aanwezig
de dood het leven

waarom - zo stilt mij de vraag
ben ik bang voor het atoom
als een vlucht vol verwachting
door morsig hellevuur
eindigt in de krater van ongeloof
ontbrandt uit blinde haat
die vlugger dan de tijd
het leven deformeert
tot verzendhuis van ondergang

in gevallen stilte
zijn ze niet te vinden
de woorden voor het verlies
het verdriet en de rouw
de koleire en de verontwaardiging
geen woorden die recht doen
aan de absolute verslagenheid

in gevallen stilte
waar woorden mij mankeren
voor het voelen en het weten
van dat wat verloren ging
wil ik desondanks voortgaan
bestendigen en betekenis geven
aan dat wij zij ons laten
het souvenir van de herinnering

in gevallen stilte
hier en nu wil ik verbeelden
getuigen van de opgave
dat - zolang wij leven
ons doen en ons laten
zich niet laat verslaan
door terreur noch tirannie
dat wij onze blijven richten
naar de horizon van hoop
de verwachting van perspectief
en het weerzien - ooit

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 26-07-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Peter Paul Doodkorte
Actief sinds: 21-07-2015Informatie bij het gedicht:

geschreven naar aanleiding van de ramp rond vlucht MH17 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘in gevallen stilte’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.