«»
Je bent alleen en depressief
niemand heeft je lief.
De artsen leven met je mee
en geven pillen, drie maal daags twee.
Maar het blijft maar in je hoofd malen
hoe laat ik een vliegtuig dalen.
Zonder dat ik wordt gestoord
of door iemand wordt gehoord?
Ik heb een waan, ik wil onuitwisbaar in het nieuws en nooit meer worden vergeten
de wereld schokken en heel veel mensen laten gillen en zweten.
Ik heb de macht
Het is volbracht!
Hierna wacht mij een hemel vol begrip, zie je dat wel?
Nou wat mij betreft mag je eeuwig branden in de hel!
Jan Bonthuis.
Crash
CrashJe bent alleen en depressief
niemand heeft je lief.
De artsen leven met je mee
en geven pillen, drie maal daags twee.
Maar het blijft maar in je hoofd malen
hoe laat ik een vliegtuig dalen.
Zonder dat ik wordt gestoord
of door iemand wordt gehoord?
Ik heb een waan, ik wil onuitwisbaar in het nieuws en nooit meer worden vergeten
de wereld schokken en heel veel mensen laten gillen en zweten.
Ik heb de macht
Het is volbracht!
Hierna wacht mij een hemel vol begrip, zie je dat wel?
Nou wat mij betreft mag je eeuwig branden in de hel!
Jan Bonthuis.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 05-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Jan BonthuisActief sinds: 17-12-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Crash’ van Jan Bonthuis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.