Gas

Jan Bonthuis

Groningen.
Mijn land, mijn vader en mijn moederland
met uitgestrekte velden met glanzend graan.
Geluid van tractoren die ploegend steeds weer verder gaan.
De boeren met hun karakter kort en treffend.
Waar gastvrijheid een vanzelfsprekend gegeven is.
Waar boerenhuizen al eeuwenlang van vader op zoon gaan.
Groningers houden van traditie en terecht
rijk aan cultuur daar in het hoge noorden en lang niet slecht.
Gelukkig, klagend over het weer en de mislukte oogst
een Groninger die niet klaagt is en wordt domweg niet gedoogd.
Maar in dat prachtig stuk cultuur kwam Kamp en dat was zuur!
Niet koud en kil, gevoelloos, bikkelhard maar vooral erg duur.
Hij liet de boeren en de dorpelingen letterlijk schudden en verscheuren
want gas komt uit die bodem hoe dan ook het gaat gebeuren.
Economisch belang gaat voor de veiligheid van mensen,
klinkt bekend, klein zwart snorretje, mein Kamp?
Is dat wat we ooit geleerd hebben in de loop der jaren?
Kampinggas een nieuw product?
Geef mijn Groningers slechts 1 procent van al dat gas!
Dan beginnen we weer hoop te krijgen en denken hoe het was!