Niet voortborduren
niet voortborduren
hij telt met
al zijn vingers
lacht vriendelijk
als ik iets vraag
beantwoordt mijn
groet als ik weer ga
maar samen praten
doen we niet meer
hij kan geen richting
houden in het sturen
niet voortborduren
in dezelfde kleur
toch hebben wij
een lijvig testament
de fotodoos ons
eigen monument
in kijken lachen wij
samen maakt ons blij
hij luistert ademloos
als ik vertel over het
spelen toen en hoe wij
ons nooit verveelden
dat plezier kan niet meer stuk
in weer herkennen van geluk
wil melker
24/01/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 24-01-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Niet voortborduren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.