INLOGGEN
«»

Alzheimer

Levenskleuren verschieten en worden bleker
Je eens zo standvastige houding  is nu onzeker
Gezichten veranderen van vorm
Voldoen niet meer aan jouw norm

Overleden ouders leven weer
Je weet het zelf niet meer
Je kinderen veranderen van naam
Komen als  vreemdeling voor je staan

Veilige plekken kun je niet vinden
Het is, om je er over op te winden
Beslissingen kun je niet meer nemen
Je beseft dat plotseling, je gaat wenen

Je gedachtewereld stort in
Je leven heeft dat nog zin?
Je verzorging slaat om in een kwelling
En voor je gevoel glij je van een helling

Je komt terecht in vreemde straten en stegen
Je komt daar niemand  meer tegen
Je bent bang  want je voelt je alleen
Je weet niet meer, het waarheen

Het doen wordt zo dwangmatig
Je praktisch handelen  niet meer statig
Wat is het liefste dat je zou willen
Je weet het niet en je begint te trillen

eenzaam blijf je bevend wachten
Er ontlokken zich geen gedachten
Zelfs niet in de vorm van een waan
Van het uitzichtloze van dit bestaan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 22-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jos.Fremeijer
Actief sinds: 21-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Alzheimer’ van Jos.Fremeijer zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.