de ramblas rouwt

Peter Paul Doodkorte

verlangend kijk je uit
naar zomaar deze dag
waarop je flaneren kan
op de wonderlijke ramblas
waar veelkleurig als het leven
legers van zonovergoten mensen
langs standbeelden paraderen

opgaand in struinende drukte
van catalaans vurige ambiance
zul jij je tijdloos gaan verliezen
in machtig prachtig de schoonheid
van stralend kleurrijk gaudi's kunst
om de dromen van geluk
hartstochtelijk zelf te beleven

deze doodgewone zomerdag lacht
als zij jou en het leven viert
tot bruut en zinloos moordend
met duivels en nietsontziende blik
als donderslag bij heldere hemel
woedend van waanzinnigheid
de promenade en jouw leven neemt

zo laat ons het spook van terreur
na gisteren en vandaag
toen vol nog de verwachting
ons uitkijken deed naar morgen
een spoor van verdrietig ongeloof
naast dankbaar de herinnering
aan de dagen met jou