landschap
we zaten samen
maar wat te staren
de heuvel heerste
land lag aan de voeten
de voeten deden pijn
we keken. waren wakker
schaduw van blauw azuur
de lucht was ongetekend
geen toekomst geen verleden
wit pluisje dreef voorbij
de warmte van de zon
leek zonder voorheen
of waar dan ook
om ogen op te laten rusten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-04-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘landschap’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.