Die uiterst zwarte wolk...
Gespannen kijk ik naar die uiterst zwarte wolk die aan
een overigens lichtblauwe hemel tergend langzaam kroop
Valt er nu wel of geen regen al spoedig? Ik wil en moet er
nog uit...
Ik haast me haasje-rep-je Wellicht blijf ik overvloedig
geplens dan nog voor? Die eeuwige strijd tegen de
elementen: zo vaak een vermoeiend gedoe hoor!
Dakoyria, 2023.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-01-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Die uiterst zwarte wolk...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.