De Wilg en de Oever

Antigoon

De Wilg buigt zich over het water
Gedistantieerd maar standvastig
Betrokken maar op afstand
Ze laat het water aan haar voorbij gaan
Naar andere oorden, altijd in dezelfde richting
Haar bladeren zullen weldra vallen
En de richting van het water volgen
De Wilg zal achterblijven
Standvastig mijmerend in de wind
Haar beeld weerspiegelt in het water
Het zal veranderen maar niet verdwijnen
De Oever houdt haar vast zolang hij kan
Ze vertrouwt op de Oever
Haar lot is verbonden aan het zijne
En terwijl het water zich verplaatst
Blijven zij achter
Samen
En standvastig