breekbare glazen zon

elze schollema

weer buitelt het blad onherstelbaar
de zomer uit, de herfst schudt zijn
vest en knoopt de rafelige veters aaneen
tot er een string aan woorden verschijnt

het gevloek van deze opperman windt
in alle standen, geen hoek biedt beschutting
voor de scherpe sneden van zijn grove taal
het heden is een volkomenheid aan misvattingen

toch lijnt de zon haar banen in breekbare
glazen zonder voet, ze tuimelen aan de grens
van oogst en zaaien onrust op de akkers waar
het leven nog niet wil eindigen