Avontuur!

Jan Folkert

Avontuur!
Het kind, de ogen.
Het veld, de lelieën.

Wij volgen! Wij volgen!
Laat de doden hun doden.
Laat leven wat leven geeft.
Aren in onze handen.
Broden en vissen.

Alles valt ons toe met Hem
- door de wijde dalen van Israel
- trekkend door Zijn koninkrijk.
Het land van de profeten.

Telkens weer de ontmoeting
- van mensen met Hem.
Zijn geest straalt.
Zijn woord betovert
- en laat sporen na.

Waar Hij is en waar wij zijn
- klinkt een toon, ongehoord
- maar duidelijk waarneembaar
- want Hij vult de ruimte met meer
- dan Zijn lichaam
- en blijft,
- ook als wij verder trekken.

Wij volgen! Wij volgen!
Opgelaten door wat wij zien,
- door wat wij horen,
- en verwachten.

Wonderen!
Kreupelen lopen voor ons uit.
Zelfs doden staan op en volgen ons.
De kleur van een dag met Hem
- doet het oude verbleken.
Wij lachen, wij dansen.
Op naar Jeruzalem!

En dan opeens...
Een rilling, een rimpel in de dag.
Een kreuk in het koninkrijk.
Waarom ben Je zo stil?
Een blik met een boodschap?
Woorden over dood?

Waarom toch?