En witte duiven vlogen.
Ik hoorde een zacht ruisen,
als van een stille wind.
Het was een fluisterend suizen:
"Dit is Mijn Geest Mijn kind!"
En witte duiven vlogen
hoog in de lucht, zo blauw
en Gods Geest, vol mededogen,
kwam neer als frisse dauw.
Hij verkwikte er mijn ziele,
-zo lam geslagen, dof-
en zegeningen vielen
uit Gods tuin en Hof!
En weer hoorde ik het suizen,
-ik herkende het meteen-
het was een Goddelijk ruisen,
Gods Geest ging door mij heen!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 13-05-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Els Hengstman-van Olst (Actief sinds: 28-12-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘En witte duiven vlogen.’ van Els Hengstman-van Olst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.