Eerst de knoppen zien

wil melker

 wat als de rolstoel
 niet meer draait in
 een kamer vol obstakels

 als de koorts
 weer naar je graait met
 zijn vlammende tentakels

 de pijn steeds
 twijfels zaait over
 het nut om zo te leven

 dan huil je in
 je bed slechts toegedekt
 met wensen en verlangens

 worstelt iedere dag
 om de molenstenen om je nek
 als bordjes te verhangen

 strijdt een ochtend lang
 om bij de tijd te komen die je
 door de nacht weer was ontnomen

 je wilt lente in een handvol
 pillen eerst de knoppen zien
 en dan de zomer dromen