Dolend

Joris Olivier

Dolend door mijn vergetend brein,
zoekend naar wat toch moet zijn,
vind ik slechts ik niet zocht,
waartegen ik zo lange vocht.

Herinneringen in het nu van toen,
doen proeven jouw eerste zoen,
laten weer klinken je lieve lach,
vanaf ik jou de eerste keer zag.

De weemoed die ik steeds ervaar,
als ik naar onvergeten verleden staar,
brengen saam euforie en verdriet,
zo’n compositie zoek en wil ik niet.

Ik val steeds terug in het hier en nu,
het heden vervormt het déja vue,
wat was, komt in nu nimmer weer,
een vacuüm is waarin ik verkeer.

Lieven Rouw