November

Harmen

November
Als de storm de laatste blaadjes neemt
wanneer de winter met snelle schrede komt
mijn hart dat door pijn getroffen en nog weent
het is geen kras maar een open wond

een herinnering waar gelaten
het dagelijks leven blijft en doet zijn plicht
maar een gevoel als door God verlaten
een stralende zon tegen het avond licht

Al die jaren waren zoals zij gingen
of was er iets dat ons onderscheid
wat was er tussen ons met al die herinneringen
wat was het mooi die eindeloze nieuwigheid

Verloren al die voorgenomen prille wegen
ons ontnomen door de pijn en was geen tijd
zoals in november altijd wind en regen
mijn hart is leeg voor altijd