«»
kruisen zich de laantjes van leven
waarin bij het verder gaan
zich geurend de liefde strooit
die om - voor en met elkaar
de armen spreiden tot zomereik
op de takken waarvan
van heinde en ver
zwanger de wolken
zwevend en dartelend
de schatten enten
die het leven kleuren doen
rond het bloeiend hof
lacht zich het leven aan
dankzij de kunde van heling
die het beterend werk
voor het aardrijk van mensen
kroont tot bevel van leven
waarin alles verrukt
van laag in de velden
tot hoog in de bergen
onderwijl tot ver in de zomer
het leven van een kleurrijke herfst
de schatten verlokkend belooft
als zilver blinkend
zich de bladeren kleuren
verandert het lot van dwaling
de loop van de stroom
nestelt zich menselijk verval
in het einder van de regenboog
waaronder levens elkaar genieten
slecht zij sluipend en slopend
de zinderende verwachting
van het ruisend avondrood
waarin klaterend het lief en het zoet
van de verwantschap stroomt
nu het leed van de strijd
ons tot afscheid maant
herleeft zich in hart en hoofd
heerlijk en groots
dat wat samen werd gebracht
tot vindtocht van geluk
wordt schuil en schaduw gevonden
waar het laantje verder gaat
laant de herinnering ons toekomst
in de dankbare tranen
die ons vrolijk lachen laten
tot ooit ons de tijd weer samenbrengt
herinnering die toekomst laant
in de lente van de jarenkruisen zich de laantjes van leven
waarin bij het verder gaan
zich geurend de liefde strooit
die om - voor en met elkaar
de armen spreiden tot zomereik
op de takken waarvan
van heinde en ver
zwanger de wolken
zwevend en dartelend
de schatten enten
die het leven kleuren doen
rond het bloeiend hof
lacht zich het leven aan
dankzij de kunde van heling
die het beterend werk
voor het aardrijk van mensen
kroont tot bevel van leven
waarin alles verrukt
van laag in de velden
tot hoog in de bergen
onderwijl tot ver in de zomer
het leven van een kleurrijke herfst
de schatten verlokkend belooft
als zilver blinkend
zich de bladeren kleuren
verandert het lot van dwaling
de loop van de stroom
nestelt zich menselijk verval
in het einder van de regenboog
waaronder levens elkaar genieten
slecht zij sluipend en slopend
de zinderende verwachting
van het ruisend avondrood
waarin klaterend het lief en het zoet
van de verwantschap stroomt
nu het leed van de strijd
ons tot afscheid maant
herleeft zich in hart en hoofd
heerlijk en groots
dat wat samen werd gebracht
tot vindtocht van geluk
wordt schuil en schaduw gevonden
waar het laantje verder gaat
laant de herinnering ons toekomst
in de dankbare tranen
die ons vrolijk lachen laten
tot ooit ons de tijd weer samenbrengt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 01-11-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Peter Paul DoodkorteActief sinds: 21-07-2015Informatie bij het gedicht:
In herinnering aan KRIJN JACOB VAN DONGEN, geboren te Broek onder Akkerwoude en op 30 oktober 2015 overleden in Capelle aan den IJssel Auteursrechten
Op dit gedicht ‘herinnering die toekomst laant’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overlijdensgedichten (algemeen)
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Liefste mam, je blijft...
- Wanneer ik jou het...
- Als ik ooit dood zal zijn
- Zo koud van binnen
- Mijn moeder mijn...
- Nooit meer