Observatie 2

Jan Folkert

Voor de deur staat hij te wachten.
Een stok in zijn hand met van die
plaatjes als trofeeën van plaatsen
waar hij nooit geweest kan zijn.
Zijn haren strak en schuin gekamd
want het is vroeg in de ochtend.
Minuten geleden kwam hij naar
buiten nadat het slot in de deur
aan de binnenkant kraakte. Wiegend
op zijn benen zoekt hij de randen
van zijn blikveld. Priemende ogen
naar links, naar voren en weer terug.
Een wolk beweegt en zonlicht schijnt
op z’n stoppels. Dat lijkt het signaal
te zijn want hij buigt zijn hoofd en loopt
de straat op naar de overkant waar
bladeren dwarrelen op de klinkers.