Een vermoeid gebaar
je handen wuiven
een vermoeid gebaar
je bent wel klaar
met het pro forma groeten
je oogt mat
maar vindt de rode loper
nog het pad
om op te strijden
elkaar die plaats benijden
houd je op de been
ambitie telt want om
talent geven ze geen cent
een marionet
het liefst nog knettergek
zij trekken aan de touwtjes
jezelf zijn is vallen op je bek
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
11/08/2011
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een vermoeid gebaar’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.