INLOGGEN
«»

Een zwarte hengst

 ik bespan mijn koets
 met schimmels ruinen
 en een zwarte hengst
 ik tuig ze op zwaai
 en juich maar als ik
 aan de leidsels trek

 hoeven spatten
 vonken uit de straat
 als de koets zich langzaam
 in beweging zet nog draven
 ze gestrekt ik kijk niet om
 zeg me dan waarom

 we slaan op hol en stijgen
 langs ogen vol afgrijzen
 bolle koppen nokken
 hoeven splijten schedels
 uit de weg met het gebedel
 om sensatie en iets nieuws

 we rijden wolken plat
 onweer ketst in buien
 het regent slag en in galop
 gaan we de woede spuien
 op het tuig vooral de luien
 ze donderen maar op

 ik jaag en jacht de ruimte
 door eindelijk eens geen gehoor
 omdat de lucht ontbreekt
 en dus geen woorden preekt
 die eisen dat ik hier moet zijn
 voor de laatste toon van dit refrein

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een zwarte hengst’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.