Ademloosheid

Paul Duyvesteyn

In ademloosheid van lucht herbergen haagwinde overwoekerde boerderijen
Zij ademen verleden en koesteren staag grassige weiden

Nabij rijzen rotsige kliffen die grillige spiegelingen en schaduwen werpen
Waterstromen begeleiden groepen zwarte futen en oeverzwaluwen

Op het boerenerf wortelen ruige appelbomen met onrijpe vruchten
Hun groenig bladerkleed smeedt een paradijselijke sfeer voor mezen en merels

Dit verlaten landschap vormt het oor van een doofstomme en het oog van een blinde
Hier wordt stilte omhoog geduwd en klinken echo's van verwijderende voetstappen