Het stekelbaarsje!

Door: Joop Gilhuis

Op mijn vlondertje in de zomerzon,
zag ik, dat daar een stekelbaarsje zwom.
Hij was druk heen en weer aan het zwemmen,
en niets kon zijn arbeidslust nog remmen.
Toen ik goed toekeek, deed hij erg zijn best,
met het bouwen van een zeer kunstig nest.
Het werd mooi, met van alles wat hij vond,
een kunstwerkje van een kokertje rond.

Hijzelf ging daar nog maar amper doorheen,
en straks ook nog het vrouwtje naar het scheen.
Die moest vanzelfsprekend alles keuren,
anders kon *het leggen* niet gebeuren.
Ze snuffelde daarom eens aan de deur,
dat bracht hem in een wel heel slecht humeur.
Hij draaide zich snel om met grote vaart,
en beet daarbij het vrouwtje in haar staart.

Zij schrok en zwom daardoor snel door het nest,
dit was voor hem, een hele mooie test.
Zij moest er dan ook heel precies doorheen,
Dat was ook de opzet naar het bescheen.
Toen kreeg het nest zowaar een poosje rust,
het stel dat vree, het was een lieve lust.
En als visjes dan aan het vrijen slaan,
drukken zij zich strak tegen elkaar aan.

Dan verschiet het mannetje fel van kleur!
Hij voelt zich op dit terrein een pikeur.
Dan, na een poosje zegt 'Mien tegen Jan:
'De laatste eitjes komen er nu an.'
Vrouwtje stekelbaars was nu heel erg dik,
ze paste niet meer in het nest, o snik.
Man lief heeft daar wel wat op gevonden,
hij maakte haar heel erg opgewonden.

Opnieuw snuffelde ze toen aan de deur,
het mannetje had nu een goed humeur.
Hij draait ineens om met een snelle vaart,
en bijt haar ongenadig in de staart.
Ze schrok zich ongeveer een ongeluk,
en dacht:'Al mijn mooie eitjes zijn stuk.'
Ze zwom zich haast vast in de lange gang,
en werd voor haar doen wel een beetje bang.

Toen zei ze:'Alles ligt straks op de mat,
en trappen ze mijn lieve eitjes plat.'
Maar vader beet alweer en door die 'ruk',
ging heel het zakje met de eitjes stuk.
Ze vielen, ja, allemaal op de mat,
en het mannetje die bevruchtte dat.
Ja, met het welbekende levensvocht,
en zorgt nu met zijn kieuwen voor de tocht.

Het water moet goed sterk blijven stromen,
wil er van een ei een visje komen.
En toen ze waren volgroeid met velen,
gingen de ouders er leuk mee spelen.

- opgeschreven door Joop Gilhuis -