Een al wat roodbruin gekleurd eikenblad

Mathilda van Bentum-Hofker

Een al wat roodbruin gekleurd eikenblad
was het vastzitten aan een tak zo zat
wachtte ongeduldig op de wind uit noord
die rukte het blaadje los en joeg het voort
langs grachten en straten en een marktplein
het blaadje juichte ”wat zweef ik toch fijn”
plotseling botste hij tegen een vensterglas
gleed langzaam naar beneden in een plas
geschrokken lag hij daar in het ijskoude nat
dreef met de stroom mee naar een puttengat
wat was het eikenblaadje vreselijk bang
maar gelukkig duurde dat niet zo lang
want zijn allerbeste vriend de wind uit noord
schepte hem uit het water en blies hem voort
langs straten en grachten van voren af aan
dag en nacht en toen was het blaadje vergaan
hij viel van ouderdom helemaal uit één
zijn vriend de noordenwind huilde zacht, alleen.