«»
Het tijdelijk moment
jij groeide
kaarsrecht
naar de hemel
twee zijtakken
als oogst van
leven samen delen
ik stond
in dezelfde grond
tot de zon ons vond
maar botte uit
in breedtegroei
zonder snoei
jouw hemel
kon ik niet bereiken
wilde bij de aarde blijven
haar omarmen
en mezelf warmen
aan het tijdelijk moment
zo rechtlijnig
was je pad dat jij
het aardse al snel vergeten was
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het tijdelijk moment’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.