roest
is de wind nog vrij
en waait hij waar hij wil
zelfs het water wordt verdeeld
in duur bevochten percelen
homo sapiens kwam hier voorbij
de rest laat zich wel raden
vergiftigd land
bedorven water
en inboorlingen
krijg de kanker
en rij je langs verlaten mijnen
verlaten wijken
verloren industrie
verroeste verlatenheid
dan krimpt je hart
ideale set
voor de film industrie
voor de zwartste fictie
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-02-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘roest’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.