Geluidloos verdriet
geluidloos verdriet
ik vroeg maar
je antwoordde niet
keek me aan
iets in je blik riep
wanhopig mijn naam
jij draaide om
wilde gaan
ik pakte je handen
je twijfelde
bleef even staan
zag tranen
in ogen
een mond met
geluidloos verdriet
je vertrok zonder iets
ik heb je nooit
meer gezien
de tijd was op slot
wij gingen in liefde
samen kapot
wil melker
29/04/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 29-04-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Geluidloos verdriet’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.