De witte wieven

Door: wil melker

 zij hebben
 de webben behangen
 kwistig met parels gestrooid

 langzaam
 lossen zij op
 de witte wieven van het bos

 ze zijn
 zo gek nog niet
 in het rijden op een bezemsteel

 duurzaam
 en toch co2 neutraal
 vliegen zij voorbij de maan

 helpen in de laatste uren
 brengen dromen in de eerste slaap
 zij begeleiden je waar je ook gaat

 in herinnering
 geen puntmuts of raar penenhaar
 wel een knipoog en een lief gebaar