INLOGGEN
«»

een lach die krult

ik zie je
kind op kind
de lange genenrij
waarin jij eindelijk
bestemming vindt


nog zorgen handen voor
generatieslang verbanden
maar eigen zijn is weer je
lach die krult naar foto's
uit heden en een lang verleden


je eerste vloeiend spreken
zonder woorden en ogen
die nog hemelen pas uit de
warme schoot in jouw uitverkoren
is de familiedroom opnieuw geboren

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘een lach die krult’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.