De eerste Kerst
Volmaakte visies die ik vormde
in de geest van het verleden
Wanneer Kerst nog vrolijk stormde
Doen mij haastig vreugde smeden
Mijn verlangen wordt ontsierd
door schrijnende gekooide beelden
Maar Kerstmis moet toch echt gevierd
in kristalheldere weelde
Ik koop geschenken en ga eten
uitgemergeld van gebrek
aan hen die ik niet kan vergeten
want ze zijn nog steeds heel echt
Spierpijn in mijn stramme handen
gretig grijpend naar wat was
Huilend om de scherpe randen
Lachen wordt ooit weer gepast
Door schade wordt men wijzer lees ik;
zonder donker nooit meer licht
Daarom staar ik mijn oud ijzer bevend
in het ijzige gezicht
Want de cyclus van het leven
zal haar ronde gang wel gaan
terwijl ik hoop wat meer te geven
dan alleen maar te bestaan
Die oude Kerst die aan mij kleefde
vliegt nu ergens door de straten
Zwaarte reeds door mij doorleefd
Uitkomst dapper losgelaten
Ik zal Kerst opnieuw uitvinden
Als een kind dat net leert lopen
Kruipend uit het duister vlucht ik
naar voorzichtig hopen
Verlost van het verleden
laten wij dit feest ontvouwen
Dat wij, proostend op het heden
als de eerste Kerst beschouwen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-12-2022
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Mandje (Actief sinds: 02-12-2022)
Informatie bij het gedicht
Dit is een gedicht over Kerst en opnieuw beginnen na een moeilijke tijd.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De eerste Kerst’ van Mandje zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.