INLOGGEN
«»

mensen lezen

Mensen lezen

Op een terrasje zit ik op mijn gemak
Mensjes te kijken noem je dat.
Ik zie hen stappen gedrapeerd in een veel te groot kleed,
een hoed die helemaal niet past.
Sandalen van over 100 jaar,
met van die riempjes aan elkaar.
Maar de gezichten dat is iets apart.

Ik heb al vele bekenden tegenkomen
Een oud leraar die nu wel 120 jaar zou zijn.
Zelf zag ik onze koning handtassen verkopen
en Mathilde ondergoed.
Eerst tweemaal kijken en dan moet
Ik aan mezelf bekennen, dat ik weer iemand zag
dat er helemaal niet was.

Waar veel volk is, vlei ik me graag neer.
Verschiet mij een hoedje van een heer.
Ik laat me niet foppen deze keer
maar er staat te veel volk rond hem?

Inderdaad Johnny Voners was ook in Gent.

Claire Vanfleteren ©

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 30-11-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Claire Vanfleteren
Actief sinds: 11-01-2014Informatie bij het gedicht:

Ik doe dat nu nog altijd, een terrasje en naar de mensen die daar wandelen, soms kom je uw eigen tegen, dus toch een dubbelganger, samen met mijn man hebben we al heel wat bekendheden gezien. Dat is echt onze hobby geworden en we praten er altijd gezellig over. Dat is heel prettig Auteursrechten
Op dit gedicht ‘mensen lezen’ van Claire Vanfleteren zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.