Tante Lien

Willem Bernardus Tijssen

Late, late tante Lien.
Spekkoek bij Indische mijmeringen.
Tante Lien kon het Nederlands -Indie
Zo melancholisch bezingen in haar
'Den Haag, Den Haag, weduwe van
Voorbije Indische Zegeningen'

Een markant gezelschap van Indo's
Omringen Tante Lien in haar praatstoel;
Gesproken werd over Indische wortels
En een heimwee gevoel van al die
Naoorlogse gerepatrieerde Indo's
Die in het verre Nederland slechts
Verkommeren konden en in hun
Nieuwe vaderland van de Indische
Ziel niets terugvonden.

Sumatranen, Molukkers en Javanen
Hun heimwee komt nu nog slechts op
Een Pasar Malam samen waar als je
Geluk hebt nog optreedt die tante Lien;
Een Indische verrassing voor wie haar
Op televisie nog nooit heeft gezien.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 11-08-2015

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Tante Lien’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.