Eindeloos schril

Ruud Grootveld

Eindeloos schril.

Ze is blij dat ik er ben en wil mij iets vertellen,
maar verdwaalt dan in haar verward verhaal.
Ik luister aandachtig en knik dan maar,
maar soms komt weer die pijn een enkele maal.

Dan zie ik haar ineens weer, zoals ze vroeger was,
dan loopt mijn aandacht weg en val ik stil.
Dan voel ik het verdriet weer om wat verloren is gegaan
en zie ik het verschil met nu zo eindeloos schril.

Dan verlang ik weer zo naar die tijd, zo onwerkelijk ver
en tevergeefs probeer mij weer terug te wanen.
Maar ik kan nog maar slechts rouwen om de vrouw
die ik verloren ben en even huil ik zonder tranen.
-------------------