de verwondering
horen golven breken
horen veel
maar zien niets meer
het zand heeft onze blik verbrand
ik tast haar hand
laten we verder door de duinen
daar is het zand
gebonden door het land
gaan door een dal
en deppen onze naakte ogen
drie mannen
zakken vol handen
hun verspreid genader
de armoe in hun ogen
wordt gekruisigd op de macht
ik weet ons prooien
in een volkerenslacht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 24-02-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de verwondering’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.