INLOGGEN
«»

Bushalte

Van verre leken zij een en dezelfde gestalte,
zo saamhorig ineens
naderden zij de bushalte;
beiden leken zo klein opeens.

Dichterbij,
het nauwelijks verholen verdriet
om mij,
hun dochter die het ouderlijk huis verliet,
die haast had
haar vleugels uit te slaan,
om te volgen eigen levenspad,
ver bij hen vandaan.

Met mijn bagage in een tas,
aan een schouderband,
zwaarder dan ik zelf was,
werd ik plots door ontroering overmand.

Mijn vader zei een enkel woord,
mijn moeder viel hem bij,
tussen de regels door had ik gehoord
hoezeer ze hielden van mij.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 08-03-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Wicky Steevensz
Actief sinds: 02-03-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bushalte’ van Wicky Steevensz zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.