ZUIDERHOGEWEG DENKT

Han Messie

Eens was ik een rechte zandweg
tussen bloeiende weiden
waar vogelzang en -strijd
moed en bescherming gaven
voor het verzorgen van nesten

boerenwagens hobbelden
over mijn ruggen en kuilen
koeien en varkens
kietelden me dikwijls
met hun trappende hoeven
wanneer de haastige tocht klonk
tussen stal en open leven

over heel mijn huid
werd dik zwart smeersel verspreid
overal voelde ik hard aan
adem halen ging moeilijk
gelukkig wende het spoedig

nieuwe huizen verdreven
de bedaagde boerderijen
daadkrachtig werd ik verbreed

thans buldert Drachtens verkeer
voortdurend over me heen
vooral bij mijn hoofd
waar wegen uiteen gaan
en ik ruim kan snuiven
onafgebroken de geur
van het gras- en bomenrijk
in me laat doordringen.