Een normale morgen

Vincent Oostrijck

Een normale morgen

Ze is al de hele ochtend zo boos
Zegt de jonge zuster
Ze is lief voor de bewoners
Ze heeft een engelengeduld
De oude vrouw
Pakt het glas limonade
Dat voor haar staat
En gooit het recht in het gezicht
Van de vriendelijke zuster
Ik zie het zo gebeuren
Ze loopt vrij rustig
Naar het keukentje
Droogt zichzelf af
Ik zie dat ze tot tien aan het tellen is
Ze gaat even de ruimte uit
Even later komt ze terug
Ze ruimt de rotzooi op
Alles is nat
Ja, zegt ze tegen me
Ik weet dat ze er niets aan kan doen
Maar als je drie lange dagen
Achter elkaar hebt gewerkt
Dan wordt het soms even te veel
Ik hoop maar dat de dag snel voorbij gaat
Het is ook zo zielig voor de andere mensen
Die kunnen niet weggaan
Aan het einde van de dag
Weg van het geschreeuw, het gehuil
Het gescheld en de agressie
Ik kan er niets aan doen hè
Je kan haar moeilijk opsluiten
En nogmaals
Ze kan er ook niets aan doen
Dat ze zo geworden is
De dokter wil haar niets meer voorschrijven
De vorige medicijnen vielen slecht
Ze was toen helemaal verstijfd
Ik zeg ja, het is een lastige situatie
Hoe gaat het met je dochtertje ?
Ik hoorde dat je een huis hebt gekocht
Samen met je vriend
Ze pakt haar telefoontje
Laat me een foto zien van haar kind
Een lachend meisje met grote ogen
Ik knipoog naar haar en zeg
Je hoeft nog maar vijftig jaar
Dan mag je met pensioen
Ze glimlacht
Op deze normale morgen
In een zorgcentrum voor dementerenden
Ergens in Rotterdam