En morgen dan?

Gael Von Mars

En weer loopt daar een week voorbij.
Van een afstand is het net een schim in de regen.
Hoofd gebogen,
met gezonde vaart onderweg.
Onderweg naar de zojuist vertrokken laatste tram.
Gelaten en verslagen wacht hij op de volgende.
Een schim in de tram van morgen.
Zuigt het positieve uit het nu.
Maar weet dat dit nooit voldoende is.
Om het missen van gisteren te vergeten.
Laat staan om het missen vorige week uit te wissen.
Want vorige week duurt inmiddels al een paar jaar.
En is zo dood als de verste herinnering aan...
Morgen.