De schilder

Paul Duyvesteyn

Hij bestrijdt leegte met palet en penseel
Droomgestalten vormen zijn kunstenaarsdeel
Elke veeg op het linnen schildersdoek
Is een letter in zijn tovenaarsboek

Zijn schilderijen etsen een kleurgravure vol verhalen
Die rechtstreeks naar de hemel stijgen of in de hel afdalen
In elke kleur van rood tot violet galmt een minnevuur na
Dat zijn venster opent als een bloemblaadje van een viola

Hij schept een onmetelijke ruimte
Gehuld in esoterische schuimte
In diepte van tijd schildert hij in afzondering
Zweeft hij steeds van kleurschakering naar kleurschadering