een wereld op de kast

wil melker

ze zitten braaf
onrust waakt
in schuifelende voeten
een handje
klapt applaus
op een verkeerd moment
drop en roze schuim
vullen monden
met of zonder duim


de speler laat papier
als tijgers brullen
een rode lap
loeit als een stier
hij tovert lachjes
met een grap
en bouwt de spanning
stap voor stap


poppen spelen
met de kinderen
een wereld op de kast
ze kijken zuchten
vragen meer... de handjes hoog
gordijntjes sluiten met een zucht
net hoorbaar voor de eerste rij
mompelt de speler "eindelijk rust"