De krant

Joris Olivier

Wijl ‘k g’woon me krantje lees,
gebeurt ik vaak voor vrees,
mijn aandacht schuift weg,
‘k ben zo gezegd van de leg.

Neem niks meer tot mij,
als ‘k langs de regels glij.
Waarom is zij niet hier,
‘k zit hier als ‘n dooie pier.

Maar dat denken helpt me niet,
kan ’t krantje lezen beter laten,
want dat helpt me geen ene sier.

Zo heb ‘k noch ’t ander noch ’t één,
wat ‘k ook doe, niets zal baten,
ook dit gedicht gaat nergens heen.