DRIEZICHT

Han Messie

De landloper
gaat het smalle bergpad op
blijft staan bij een waterval
die zacht neer daalt
als een ruisend toneelscherm
van zuiver witte room
dat vele vragen opwekt

daarachter
wenkt het hemelse blauw
der brede bergrivier
tot verder lopen
'r oneindige tegemoet

een oude gedrongen beuk
met smalle kroon
laat zijn dorre blaadjes
naar alle kanten waaien
maant zuchtend de zwerver
het ronddolersbestaan
spoedig op te geven
denken aan een gezin
in de toekomst

met het dwarrellover
verstrooien de gedachten
van de peinzende man zich
minnen het blijven zoeken
vluchten naar de bergen.