Ogen

Het meisje zonder naam

Je moet me niet aankijken,
Dat vind ik niet fijn.
Want als je mij aankijkt,
Zie je al mijn pijn.

Ogen zijn net boeken,
Je leest er alles in.
Verhalen over armoede en rijkdom,
Afscheid nemen of een nieuw begin.

Ogen zijn lastige dingen,
Je kan ze niet wegleggen.
Geheimen zijn er in te lezen,
Dingen die je niet wilt zeggen.

Een enkeling kijkt goed,
Ziet direct heel jouw verhaal.
Alle geheimen, de pijn en vernedering,
Alles wat zich van binnen steeds herhaald.

Een verleden dat geen rust vind,
Een leven gevuld met pijn.
Terwijl ik alleen maar even,
Gelukkig wil zijn.

Al die pijn stroomt door mij ogen,
Als tranen lijkend op een waterval.
Daarom wil ik je niet aankijken,
Zo blijft mijn verhaal.. mijn verhaal.

- meisje zonder naam -