dag en nacht

Geert Messelis

de nacht kruipt moeizaam
naar het einde
alsof hij het daglicht
niet meer haalt
een stervende
die men alvast heeft opgebaard

wanneer het licht komt binnensluipen
dat ongewenste kind
de doder van de nacht
wint het grijze weer aan kracht

de meisjes zijn cocon geworden
je merkt ze niet meer op
wanneer de lente komt
zullen ze uitlopen
als botten aan de bomen
hun regenbogen
zullen verblinden
en bouwvakkers doen fluiten
als schuine nachtegalen
in de balts