Schaamrood

Joris Olivier

Schaamrood

Ik kijk naar buiten en denk,
de winter staat al voor de deur.
Meteen verschiet ik van kleur,
het is pas net september.

Ik voel, buiten is het koud en guur,
binnen brandt de haard al ruim een uur,
het wereldklimaat staat op z’n kop,
ijscomannen hebben een reuze strop.

Maar binnen is het lekker warm,
genietend van de vlammetjes in d’haard
voel ik me toch enigszins bezwaard,
want wetenschappers slaan alarm.

Waar moet dit heen, hoe zal ’t gaan,
waar komt al die ellende toch vandaan?
De wetenschap wijst ons mensen aan,
vooral de rijkeren treffen blaam.

Kolen en gas gestookte fabrieken, auto’s, luchtverkeer,
Immens grote cruiseschepen en mammoettankers
hebben de lucht vervuild, geven plant- en dierenleed,
toch gaan we ermee door, hebben we niets geleerd.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 01-09-2023

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Schaamrood’ van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.