armoede

Peter Paul Doodkorte

morgen is zij jarig
haar kleine trots
een feest of cadeau
vertellen tranen
is er echter niet

haar moeder
leuk en opgeleid
met hoge hypotheek
ontslag en schulden
dopt de boontjes zelf

schaamte voelt ze
bij elke aanmaning
die eindeloos komt
machteloos ook
het tij te keren

natuurlijk wil zij wel
het beste zelfs liefst
voor haar meisje
de lege knip echter
koopt daarvoor niks

wat hen samen rest
is de stille hoop
op betere tijden
is het morgen niet
dan wel later ooit