INLOGGEN
«»

Huis

Huis grauw en grijs
achter loof en onder schaduw
Huis waarin ik half verborgen leef
Waarin wereldverbondenheid
Loopt door oneindige kabels

Achter je vensters de vergetelheid
De vleermuizen die er hun broden tellen

Op zolder vierden we feesten
Snoven we carbolineum,
Dansten we ons naar zuidelijke steden

Maar ’s nachts onder je oude ramen
Sist er nog altijd de stilte uit het dodenrijk
Huis van geboorte huis van begoocheling
In oude ledikanten heb ik de tijd kapot geslapen

Met mokers heb ik geslagen
Je muren van vocht en staal je stenen van vrees en alcohol
En tussen zwarte zwijnen hebben we gezwommen in zaligheid
In je hoge kamers, in je lege hallen

Er vielen helle zonnen door je ramen
Stille manen schenen op uit je kelders
Het heeft geheimen geregend
En gaandeweg heb ik vat gekregen

Doch vanuit de dakkapel zie ik nu soms de eeuwigheid

(En het waait en het vliegt)

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-05-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Hans Limbeek
Actief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Huis’ van Hans Limbeek zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.