laatste gedichten 9

Geert Messelis

de dwang van de verbeelde tijd
waarmee we ons omhangen
het format
dwangbuis van verlangen
tere draden worden afgeknakt
en kleven aan de handen
als was het bloed

de verbeelde tijd
(de zon, de maan)
hebben we als een molensteen
om onze nek gehangen
de deadlines
(als je ze overschreed
werd je doodgeschoten)
bepalen wat gezegd kan worden

de tijd is geen trein
die stipt op tijd moet zijn
we hebben de aders van verhalen
een anonieme censor voorgelegd
want het volk wringt in zijn stoel
als het te langdradig is
zegt "men"