INLOGGEN
«»

écriture automatique

we zitten vastgenageld op kantoor
het geld moet op de bank
het brood moet op de plank
je zegt dit is mijn lot
je bent niet aan een kruis genageld
trek los dat bord daar voor je kop
en wandel in het licht
dat niet kunstmatig is
wees drijfhout op de stroom
en laat je leiden
er is geen leidraad
de taal kleeft op je huid
laat alles zitten en verwacht
je drijft nooit stroomopwaarts
de diepte van het ongekende
de mist hangt in de straten
het wandelen door onscherpe foto's
die aanvoelt als van voor je leefde
de voeten schuifelen over de grond
wees welkom in het land der blinden
je kent de bron niet van geluid
het leven spreekt in raadsels
de sfinx staat aan de poort
negeer hem straal en loop
volg je voeten naar een bank
vermoed de ochtendkrant
ik kom het water uit
en laat de druppels drogen
op mijn huid
het zout der aarde
wandelt nooit voorbij

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-06-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Geert Messelis
Actief sinds: 26-09-2016Informatie bij het gedicht:

écriture automatique: het schrijven zonder een enkele rem, waarbij de auteur zich niets aantrekt van syntaxis of orde om zo makkelijker onbewuste inhouden naar boven te laten komen. Achteraf wordt zo'n tekst gewoonlijk bewerkt tot een logisch geheel. Voor een keer publiceer ik het onbewerkte geheel. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘écriture automatique’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.