De dood nog even uitgesteld
Zij wachtte binnen al op de dood
Nu zag ik haar plotseling weer
buiten... Zij genoot!
Stevig ingepakt in een voor haar
geschikte rolstoel, begeleid en
behoedzaam voortgeduwd door
een bekende persoon
Ik moest echt goed kijken, het was
wel zo ongewoon We zagen elkaar,
zwaaiden en lachten Is dit nou de
vrouw die het leven verachtte?
Ach, iedere kostbare minuut telt mee
Daar ging zij dan in een gematigde zon
Misschien voor het laatst nog even
tevree?
Dakoyria, 2022.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-06-2022
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De dood nog even uitgesteld’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.