Roergangster

Paul Duyvesteyn

Ik sta langs de kant van de weg,
leunend tegen een afgebroken boomstam
In de verte zie ik een bark naderen
Zijn boegbeeld zwartwit geschilderd,
een rode vlag met wimpers in top

Door harde wind loopt vlaggolving
simultaan met watergolfslag
Vlagkwasten vertolken een eigen boodschap,
ze schrijven een onleesbaar luchtbericht

Met mijn verrekijker strak tegen ogen gedrukt.
lukt het me niet deze aankondiging te ontcijferen
Wel zie ik vage gestalten
schaduwen in omgevingslucht drukken

Zodra de eenmaster nadert,
wordt het stenige pad in water omgesmolten
Zo sta ik onverwacht aan een rivieroever
Donker water overspoelt mijn schoenen

Nu zie ik duidelijk de roergangster,
die een helmstok stevig omarmt
Met samengeknepen lippen
speurt ze gehypnotiseerd de horizon af