Onwetende vaas

Paul Duyvesteyn

Eens was deze vaas een levensbron van water
Eens heeft hij regenbogen van vroegtijdige lentes gedragen
Eens heeft hij zielenvensters uit bewondering zien oplichten
Eens heeft hij harten harmonisch horen bonzen
Eens heeft hij troebele tranen gedragen
Eens heeft hij droevige klanken van verwelkte dromen getorst

Heden staat hij in een vensterbank van gebroken wit natuursteen
Barsten aan nauwe hals vertellen van oude kronieken
Bij de opening is nagalm van weleer te horen
Zijn binnenwand ziet eruit als een met hiërogliefen vol geschreven papyrus
Hij verblijft daar al tijden in schaduwen van onwetendheid